Częstochowa: Sierpniowe pielgrzymki. 04.08.2021. Aktualizacja: 06.08.2021, 06:36. Fot. UM Częstochowa. W tym miesiącu do Częstochowy ma dotrzeć aż 145 pielgrzymek. Najwięcej tuż przed największymi świętami na Jasnej Górze, a więc przed 15 i 26 sierpnia. W sumie, zgodnie z deklaracjami organizatorów do naszego miasta przyjdzie w Pielgrzymi z Białej Podlaskiej są już w drodze na Jasną Górę. Przed nimi ponad 300 kilometrów. Do Częstochowy dotrą 14 sierpnia w przeddzień uroczysto XIX Pielgrzymka Środowiska Pomocy Społecznej z Województwa Lubelskiego. Starostwo Powiatowe w Białej Podlaskiej 21-500 Biała Podlaska ul. Brzeska 41 Trasy wszystkich pielgrzymek do Częstochowy [MAPA] Piesza pielgrzymka z Radomska na Jasną Górę odbędzie się w dniach 24-26 sierpnia. 4 sierpnia ruszyły zapisy. Pielgrzymka duchowa; Galeria. 43. PPP. 31 lipca 2023 r. 1 sierpnia 2023 r. Link do artykułu "Wyjście z Białej Podlaskiej" ze zdjęciem w tle. 15 Sierpień 2020. The American Czestochowa, located near Doylestown, Pennsylvania, was dedicated in 1966. Twenty-two years later, the very first walking pilgrims in the United States departed from St. Peter & Paul Church in Great Meadows, New Jersey, to venerate the “Black Madonna“. The journey is almost 60 miles long. Thousands make the journey. IF7n4. Mówiąc o historii pielgrzymowania w naszej Diecezji, warto na początku uświadomić sobie, że Diecezja Siedlecka powstała w 1818 roku. Została erygowana jako Diecezja Janowska, czyli Podlaska, bullą papieża Piusa VII Ex imposita Nobis, z dnia 30 czerwca 1818 roku. Terytorium Diecezji zostało dostosowane do granic ówczesnego województwa podlaskiego. Nazwa Diecezji była zmieniana jeszcze dwukrotnie. Papież Pius XI, bullą Pro recto et utili, z dnia 25 stycznia 1924 roku, przeniósł stolicę biskupią z Janowa Podlaskiego do Siedlec. Natomiast w konstytucji apostolskiej Vixdum Poloniae unitas, z 28 października 1925 roku, która określała granice polskich diecezji, Diecezja Janowska, czyli Podlaska, otrzymała nazwę „Siedlecka, czyli Podlaska”. W najnowszej organizacji struktur diecezjalnych w Polsce, zaistniałej po wprowadzeniu postanowień papieża Jana Pawła II, zawartych w bulii Totus Tuus Poloniae Populus, z 25 mara 1992 roku, dotychczasowa „Diecezja Siedlecka, czyli Podlaska”, otrzymała nazwę „Diecezja Siedlecka” i została włączona do nowopowstałej metropolii lubelskiej. W obecnym terytorium Diecezja położona jest na terenie województw: mazowieckiego i lubelskiego. W zdecydowanej większości są to małe miejscowości, gdzie głównym zajęciem ich mieszkańców jest rolnictwo, z nielicznymi ośrodkami miejskimi, w których rozwinął się drobny przemysł. Podczas swych studziewięćdziesięcioletnich dziejów, Diecezja przechodząc różne koleje losu, była środowiskiem życia i uświęcania się ludności zamieszkującej jej teren. Bardzo znaczącym przejawem życia religijnego chrześcijan tu mieszkających było i jest pielgrzymowanie do sanktuariów Maryjnych i innych miejsc szczególnego spotkania Boga z ludźmi, które dla człowieka wierzącego jest jedną z form przeżywania swojej wiary. 1. Pielgrzymki w dziejach duszpasterstwa w Polsce Kroniki wielu parafii Diecezji Siedleckiej wspominają, że pielgrzymowanie od zawsze było obecne w życiu podlaskiego ludu. Pielgrzymowano najczęściej pieszo, w tak zwanych kompaniach, czyli małych grupach, do pobliskich sanktuariów na terenie diecezji. W świątyniach kilkunastu parafii Diecezji Siedleckiej znajdują się łaskami słynące wizerunki Matki Bożej, które są celem pielgrzymek pobliskiego ludu. Najbardziej znane i licznie odwiedzane przez pielgrzymów sanktuaria Diecezji Siedleckiej to: Kodeń, Leśna Podlaska, Wola Gułowska, Orchówek, których wizerunki Matki Bożej są ukoronowane koronami papieskimi. Oprócz sanktuariów Maryjnych, na terenie Diecezji Siedleckiej celem pielgrzymek w ostatnich latach są miejsca męczeństwa Unitów Podlaskich, z czasów prześladowania Unii Brzeskiej przez carat po Powstaniu Styczniowym. Najbardziej znanym i czczonym miejscem męczeństwa jest Parafia Pratulin koło Janowa Podlaskiego. W tamtejszej świątyni parafialnej znajduje się krzyż procesyjny i urna z prochami Unitów – Błogosławionych Wincentego Lewoniuka i dwunastu Towarzyszy, Męczenników, którzy 24 stycznia 1874 roku oddali życie w obronie wiary. Każdego roku w pielgrzymkach pieszych, rowerowych, autokarowych i samochodami osobowymi, przybywa do tego miejsca kilkadziesiąt tysięcy pątników z Diecezji i z wielu innych rejonów Polski. Współczesne środki komunikacji stwarzają wiele możliwości pielgrzymowania do sanktuariów na terenie Diecezji, w Polsce, w Europie i świecie. Jednak Pielgrzymką najbardziej popularną i o największym zasięgu pastoralno – duszpasterskim w Diecezji Siedleckiej, od 1981 roku jest Piesza Pielgrzymka Podlaska na Jasną Górę. Pielgrzymka ta zaczerpnęła teologiczne podstawy, sens pastoralny i charakter organizacyjny z Pieszej Pielgrzymki Warszawskiej, która w latach po Soborze Watykańskim II stała się pielgrzymką ogólnopolską, a nawet międzynarodową. Warszawska Pielgrzymka Piesza na Jasną Górę po raz pierwszy wyruszyła z kościoła pod wezwaniem Ducha Świętego w 1711 roku. Zorganizowana została przez Bractwo Pana Jezusa Pięciorańskiego, istniejące przy tymże kościele, a pozostające pod opieką Ojców Paulinów. Głównym organizatorem pierwszej Pieszej Pielgrzymki z Warszawy na Jasną Górę był ówczesny przeor klasztoru, o. Innocenty Pokorski, spod pióra którego wyszło świadectwo o tejże pierwszej Pielgrzymce. Zachowało się złożone przy tej okazji wielkie wotum miasta Warszawy z datą 2 lipca 1711 roku, wpisanej do księgi rejestrującej wota na Jasnej Górze pod datą 14 lipca 1711 roku. Wotum w postaci dużych rozmiarów plakiety srebrnej, można oglądać w Muzeum Jubileuszowym na Jasnej Górze. Pielgrzymka Warszawska była wypełnieniem ślubu złożonego Bogu w roku 1709, w którym to Warszawa, nawiedzona epidemią, z powodu której codziennie chowano setki zmarłych, zobowiązała się pieszo pielgrzymować corocznie w duchu ekspiacji, szukając jednocześnie na tej drodze najlepszej formy uczczenia Matki Bożej Królowej Polski, której przypisywano ocalenie Warszawy od całkowitej zagłady przez wspomnianą epidemię – miasto straciło wówczas około trzydziestu tysięcy ludzi. Po upadku Powstania Styczniowego i kasacie klasztoru Ojców Paulinów w Warszawie, co miało miejsce w roku 1864, ciężar organizacji Pieszej Pielgrzymki Warszawskiej spoczął wyłącznie na członkach Bractwa Pięciorańskiego. W roku 1945 Piesza Pielgrzymka Warszawska wyruszyła z kościoła Świętego Jakuba, gdyż kościół Ducha Świętego był zburzony. Przewodnikiem Pielgrzymki był orionista, Ks. Stefan Batory. W latach 1946 – 1949 Piesze Pielgrzymki Warszawskie, organizowane przez Bractwo Pięciorańskie, prowadził Ks. Stanisław Dymek ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy, z kościoła Świętego Krzyża. Od momentu sprowadzenia do Warszawy Ojców Paulinów, a więc od roku 1950, Piesza Pielgrzymka Warszawska powróciła do kościoła Ducha Świętego. Przeorem klasztoru był wówczas O. January Stawiarski, a kierownikiem Pieszej Pielgrzymki Warszawskiej był o. Ludwik Nowak. Od roku 1951 organizację Pieszej Pielgrzymki Warszawskiej w całości przejęli Ojcowie Paulini. Przez wiele lat w Pieszej Pielgrzymce Warszawskiej istniała odrębna grupa podlaska, którą tworzyli kapłani, klerycy, siostry zakonne i wierni świeccy z Diecezji Podlaskiej. Pod koniec lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku Piesza Pielgrzymka Warszawska osiągnęła liczbę ponad 70 000 uczestników, co stwarzało wielkie trudności organizacyjne, porządkowe, gospodarcze i duszpasterskie w czasie jej trwania. W związku z tym, na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, wiele diecezji zorganizowało wyjścia pielgrzymek z własnego terenu. Również z Diecezji Siedleckiej po raz pierwszy wyruszyła w 1981 roku Podlaska Pielgrzymka Piesza na Jasną Górę. 2. Powołanie Pieszej Pielgrzymki Podlaskie na Jasną Górę i jej rozwój Powołanie pieszej Pielgrzymki Podlaskiej na Jasną Górę i jej rozwój należy rozważać na dwóch płaszczyznach. Pierwsza – to płaszczyzna kościelna, do której należy zaangażowanie Biskupa diecezjalnego, referentów Kurii diecezjalnej, konferencji dziekanów, Kierownictwa Pielgrzymki, Księży Przewodników i innych osób, bezpośrednio uczestniczących w Pielgrzymce. Płaszczyznę drugą stanowi współpraca z władzami państwowymi i ich relacje do Kościoła, w związku z organizacją i przeprowadzeniem Pielgrzymki. Po kolejnej, 269. Pieszej Pielgrzymce Warszawskiej na Jasną Górę w roku 1980, w której uczestniczyło około 5 000 Pątników z Diecezji Siedleckiej, zrodziła się myśl zorganizowania samodzielnej pielgrzymki pieszej na Jasną Górę z Podlasia. Zwłaszcza, że już w 1980 roku niektóre diecezje, np. Łódź, Kalisz, Przemyśl, Lublin, Radom, Toruń, Kraków, Opole, Wrocław – zorganizowały swoje diecezjalne pielgrzymki piesze. Powołanie oddzielnej pielgrzymki z Podlasia sugerowali również Ojcowie Paulini, odpowiedzialni za Pielgrzymkę Warszawską. W czasie spotkania duszpasterskiego po Pielgrzymce Warszawskiej, podlascy Księża – Pielgrzymi postanowili zorganizować na wzór innych diecezji samodzielną pielgrzymkę pieszą z Siedlec na Jasną Górę. Wstępna koncepcja Pieszej Pielgrzymki Podlaskiej, zrodziła się w toku odpowiedzialnej i przewidującej dyskusji, w czasie drugiego spotkania duszpasterskiego, jesienią 1980 roku, w którym uczestniczyło 42. księży. Ponieważ zasadnicze i ostateczne decyzje formalne, dotyczące przygotowania i przeprowadzenia pielgrzymki, leżały w kompetencjach Biskupa diecezjalnego, w dniu 20 grudnia 1980 roku do Kurii wpłynęło pismo, które było przedłożeniem z narad księży w sprawie Pieszej Pielgrzymki Podlaskiej. Pismo zawierało konkretną propozycję trasy pielgrzymki, podział na grupy z poszczególnych rejonów Diecezji, propozycje obsady personalnej służb ogólnopielgrzymkowych, zasady uczestnictwa, wstępne postanowienia porządkowe oraz propozycję pracy duszpasterskiej w parafiach w ciągu roku, w zakresie przygotowania do I Pieszej Pielgrzymki Podlaskiej. Księża w powyższym piśmie prosili Biskupa diecezjalnego i Kurię o ocenę poszczególnych propozycji i wydanie stosownych decyzji. Ponieważ decyzja Księdza Biskupa była pozytywna, w dniu 31 stycznia 1981 roku, do Kurii Diecezjalnej w Siedlcach wpłynęło kolejne pismo, podpisane przez Księdza Zbigniewa Chabra, referenta duszpasterstwa pielgrzymkowego, zawierające prośbę o mianowanie kilku księży do podjęcia prac przygotowujących Pieszą Pielgrzymkę Podlaską. Ksiądz Biskup pozytywnie odpowiedział na tę prośbę. Jednocześnie Pasterz Diecezji wystosował formalny komunikat do wszystkich wiernych, w którym zawarta została informacja o rodzącej się inicjatywie. I tak już miało być co roku – Biskup Jan Mazur kierował do Diecezji listy, w których oprócz zachęty do pielgrzymowania, określał także intencję i cel kolejnych rekolekcji w drodze. Nie zabrakło także odpowiednich pism do lokalnych władz. W dniu 13 kwietnia 1981 roku, Biskup Jan Mazur skierował do Wojewody Siedleckiego, Mariana Woźniaka, formalne zgłoszenie Pielgrzymki wraz z prośbą o zezwolenie na jej przemarsz wskazaną trasą. Jednocześnie, w piśmie tym zawarte zostało zapewnienie, że księża, wraz ze świeckimi współpracownikami, zapewnią zdyscyplinowanie i sprawność jej przebiegu. Odpowiedź Wojewody datowana była na dzień 23 czerwca 1981 roku. Była to odpowiedź pozytywna. Oprócz jednak niezbędnych formalności, które należało załatwić na terenie Diecezji, ważną kwestią były uzgodnienia dotyczące przemarszu, wyżywienia, bezpieczeństwa i noclegów na trasie Pielgrzymki. Dlatego diecezjalny referent duszpasterstwa pielgrzymkowego, Ks. Zbigniew Chaber, poprosił Kurię o oddelegowanie kilku księży do dokonania kolejnego objazdu trasy pielgrzymkowej. W dni 25 kwietnia 1981 roku takie polecenie otrzymali z Kurii następujący Księża: Andrzej Dzięga (obecny Arcybiskup Szczecińsko – Kamieński), Edmund Szarek, Kazimierz Żelisko. W tym czasie Ks. Zbigniew Chaber, jako diecezjalny referent duszpasterstwa pielgrzymkowego, ale też – wielokrotny uczestnik pielgrzymek warszawskich, uczestniczył w konferencjach księży dziekanów, na których na bieżąco informował o stanie przygotowań do Pieszej Pielgrzymce Podlaskiej. Sprawny przebieg organizującej się Pielgrzymki wymagał zaangażowania osób świeckich, szczególnie do pracy w służbach pielgrzymkowych. 27 kwietnia 1981 roku, Kuria wystosowała, przez księży dziekanów, komunikat do wszystkich proboszczów, w którym zawarte zostało zaproszenie do katedry siedleckiej na dzień skupienia dla wszystkich uczestników Pielgrzymki Podlaskiej. Na zakończenie tegoż skupienia miało się odbyć spotkanie tworzących się służb: muzycznej, porządkowej, sanitarnej, oraz kierowców wozów bagażowych. Już po otrzymaniu pozytywnego stanowiska Wojewody Siedleckiego, Kuria skierowała do wszystkich diecezjan informacje dotyczące trasy i zasad uczestnictwa w I Pieszej Pielgrzymce Podlaskiej na Jasną Górę. W pierwszym biuletynie informacyjnym, zatytułowanym: Wybierz się razem z nami, znalazły się takie oto informacje, że uroczyste rozpoczęcie Pielgrzymki odbędzie się 5 sierpnia w Dęblinie, a do Dęblina jej uczestnicy dojadą pociągami i autobusami, a także przyjdą z Siedlec i Garwolina. Podano też tam szczegółowy przebieg trasy pielgrzymkowej, z zaznaczeniem ilości kilometrów, jakie należy przejść w poszczególne dni. Natomiast Zasady uczestnictwa, zamieszczone w dalszej części biuletynu, to pierwszy regulamin pielgrzymkowy. Zaznaczono tam bardzo wyraźnie, że Pielgrzymka ma charakter religijny i rekolekcyjny. Oprócz niezbędnych pozwoleń, jakie uzyskiwano od właściwych organów władz państwowych, należało także zatroszczyć się o właściwe przyjęcie Podlaskich Pielgrzymów przez księży i wiernych na trasie aż do Częstochowy. Chodziło o szczegóły dotyczące przemarszu, wyżywienia i noclegów w poszczególnych rejonach, zwłaszcza na terenie innych diecezji. W związku z powyższym, Biskup Siedlecki skierował list do Biskupów Diecezji Sandomierskiej, Kieleckiej i Częstochowskiej, w którym prosi o okazanie Pielgrzymom Podlaskim życzliwości i pomocy, o udostępnienie kościołów na nawiedzenie i odprawianie Mszy Świętej, o udostępnienie miejsc na pola namiotowe i przygarnięcie starszych Pątników pod dach, o udostępnienie wody i – odpłatnie – drzewa lub węgla do kuchni polowych. Zostało także w piśmie tym zawarte przeproszenie – niejako z góry – na wypadek, gdyby ktoś z Pątników wyrządził w trakcie Pielgrzymki komukolwiek jakąkolwiek przykrość. Powyższą prośbę Biskupa Siedleckiego wspomniani Biskupi przekazali swoim Diecezjanom, którzy odpowiedzieli na nie szczerą gościnnością, okazaną Podlaskiej Pielgrzymce. Po zakończeniu pierwszego pielgrzymowania na Jasną Górę, Biskup Jan Mazur przesłał na ręce Biskupów wszystkich trzech Diecezji pisemne serdeczne podziękowanie. W I Pieszej Pielgrzymce Podlaskiej na Jasną Górę uczestniczyło 5571 Pątników, wędrujących w 12 grupach, którym posługiwało 36 księży, 19 kleryków, 1 siostra zakonna. Grono Przewodników stanowili Księża: Henryk Tomasik (obecny Biskup Radomski), Stanisław Zajko, Stanisław Bieńko, Janusz Grodek, Adam Turemka, Jan Jaworski, Marian Pyrka, Franciszek Juchimiuk, Józef Skorodiuk, Ryszard Andruszczak, Jan Grochowski, Marian Daniluk. Następne lata przyniosły bardzo znaczący wzrost liczby uczestników Pielgrzymki. Liczbę największą osiągnęła ona w roku 1983. Wtedy na Jasną Górę wędrowało 12 000 Pątników w 26 grupach, którym posługiwało 64 Księży i 53 Kleryków oraz 30 sióstr Zakonnych. Od 1982 roku Piesza Pielgrzymka Podlaska wędrowała w dwóch kolumnach marszowych. Od 1984 roku odrębne grupy pielgrzymkowe wyruszyły z Włodawy, Białej Podlaskiej, Międzyrzeca Podlaskiego, Komarówki Podlaskiej, Parczewa i Radzynia Podlaskiego. Zwyczajem stało się przewodniczenie przez Biskupa Jana Mazura Mszy Świętej inaugurującej każdego roku Pielgrzymkę zarówno w Siedlcach, jak i w Białej Podlaskiej. Rokiem szczególnym w historii podlaskiego pielgrzymowania był rok 1991. termin Pielgrzymki zbiegł się bowiem wówczas z terminem VI Światowego Dnia Młodzieży pod przewodnictwem Ojca Świętego Jana Pawła II, który miał miejsce w Częstochowie w dniach 14 i 15 sierpnia. Z tego to powodu należało – w ramach przygotowań – spowodować przesunięcie terminu rozpoczęcia Pielgrzymki i jej przemarszu na wszystkich odcinkach o jeden dzień wcześniej, niż zwykle. Jednym bowiem z celów ówczesnego pielgrzymowania było uczestnictwo w VI Światowym Dniu Młodzieży. Dlatego też harmonogram Pielgrzymki, zwłaszcza pobyt w samej Częstochowie, został zaplanowany według programu, przygotowanego przez organizatorów Dnia Młodzieży. A ponieważ w tymże spotkaniu z Ojcem Świętym uczestniczyła duża grupa młodzieży z krajów byłego Związku Radzieckiego, spośród których wielu pragnęło uczestniczyć w pieszych pielgrzymkach na Jasną Górę wraz z polską młodzieżą, toteż organizatorzy pielgrzymek musieli zadbać o to, by od granicy państwa przewieźć gości ze Wschodu do konkretnej pielgrzymki, a ponadto zorganizować im noclegi i wyżywienie. Polscy Pielgrzymi zdali egzamin z przykazania miłości bliźniego. Pobyt katolików ze Wschodu w Pieszej Pielgrzymce Podlaskiej w roku 1991 zapoczątkował ich przyjazdy również w latach następnych. Inicjatorami i organizatorami tychże przyjazdów byli Księża Pielgrzymi z naszej Diecezji, którzy wyjechali do pracy duszpasterskiej w krajach byłego Związku Radzieckiego, głównie do Rosji, na Ukrainę i na Białoruś. Rokiem znaczącym i pamiętnym w historii podlaskiego pielgrzymowania stał się także rok 1997. Wtedy to bowiem, w dniu 8 sierpnia, w trakcie wychodzenia grup z miejscowości Wąchock doszło do nieszczęśliwego wypadku. Zjeżdżający z góry przeładowany samochód ciężarowy potrącił grupę Pielgrzymów z Grupy Ryckiej, wynikiem czego śmierć poniosły dwie Pątniczki: Agnieszka Mazurek, lat 15 i Małgorzata Olszówka, lat 21. Kierowca był trzeźwy, grupy wychodziły w szyku poprawnym, służby przemarszu należycie wypełniały swoje zadania, co potwierdziła także obecna na miejscu Policja. Był to po prostu bardzo nieszczęśliwy wypadek. Wydarzenie to wywarło znaczący wpływ na całe podlaskie pielgrzymowanie, do tego wydarzenia do dziś się wraca, a dzień 8 sierpnia jest dniem modlitwy za wszystkich zmarłych Pątników Pielgrzymki Podlaskiej. Na miejscu wypadku został ustawiony i poświęcony pamiątkowy krzyż z napisem: „W tym miejscu w piątek, 8 sierpnia 1997 roku, zakończyły swoje pielgrzymowanie przez ziemię Agnieszka Mazurek i Małgorzata Olszówka, pątniczki Pieszej Pielgrzymki Podlaskiej. Ubogaceni ich ofiarą, Boga prosimy o ich wieczne zbawienie. Pielgrzymi z Podlasia” W tym miejscu warto zauważyć, że od samego początku, Pielgrzymka Podlaska stała się wydarzeniem, które przez cały rok w różnym stopniu angażuje kilkutysięczną grupę wiernych – zwłaszcza młodych – i kilkudziesięciu kapłanów. Znajdowało to konkretny wyraz w comiesięcznych spotkaniach o charakterze formacyjno – modlitewnym w grupach pielgrzymkowych, przez korespondencję z mieszkańcami i duszpasterzami parafii, przez które Pielgrzymka przechodzi oraz przez spotkania szkoleniowo – rekolekcyjne dla poszczególnych służb pielgrzymkowych. Kierownik Pielgrzymki przesyłał corocznie podziękowania i życzenia świąteczne duszpasterzom i wiernym parafii, które okazywały gościnność Pątnikom z Podlasia. Niekiedy wyrazem tej wdzięczności było przybywanie do wspomnianych parafii Księży – Pielgrzymów z posługą duszpasterską w niedzielę przed przybyciem Pielgrzymki lub po jej wyjściu. W niektórych parafiach Księża – Pielgrzymi prowadzili w dowód wdzięczności rekolekcje wielkopostne. Wielką pracę w przygotowaniu i przeprowadzeniu Pielgrzymki każdego roku wykonywali klerycy głównie z siedleckiego Seminarium. Zazwyczaj uczestniczyło ich w Pielgrzymce więcej, niż księży. Zaangażowani byli w pracę niektórych służb pielgrzymkowych, ale przede wszystkim pomagali Księżom Przewodnikom poszczególnych grup. Ich obecność i praca w Pielgrzymce była rodzajem praktyki duszpasterskiej, przez którą nabywali prawdziwych umiejętności posługiwania kapłańskiego. 3. Relacje pomiędzy Kościołem a władzami państwowymi w związku z pielgrzymkami Relacje pomiędzy Kościołem, reprezentowanym przez Biskupa Diecezjalnego, Kurię i Księży odpowiedzialnych za Pielgrzymkę, a władzami państwowymi były w każdym roku inspirowane w dużym zakresie przez sytuację gospodarczą i społeczno – polityczną, panującą w kraju. Oprócz wstępnych przygotowań duszpasterskich i uzyskania pozwolenia władz państwowych, należało przygotować w szczegółach stronę organizacyjną i techniczną Pielgrzymki. A organizacja Pielgrzymki to również troska o zapewnienie Pątnikom niezbędnych artykułów spożywczych w koniecznych ilościach, także – zapewnienie bezpieczeństwa i opieki medycznej. Początek lat osiemdziesiątych w Polsce to czas kryzysu gospodarczego i reglamentacji wielu artykułów spożywczych oraz artykułów codziennego użytku. Dlatego referent duszpasterstwa pielgrzymkowego, w porozumieniu z Kurią Diecezjalną, zwrócił się do Wydziału Handlu i Usług Urzędu Wojewódzkiego w Siedlcach, z prośbą o przydzielenie 10 ton mąki na chleb dla Pieszej Pielgrzymki Podlaskiej. Po otrzymaniu wymaganego zezwolenia na zakup mąki, Kierownik Pielgrzymki zwrócił się, za pośrednictwem Kurii, do Wojewódzkiej Spółdzielni Spożywców „Społem” w Siedlcach z prośbą o wypiek chleba dla uczestników Pielgrzymki. W oparciu o to zezwolenie Wojewody Siedleckiego, podobne starania podjęto w innych województwach na trasie Pielgrzymki. W tych działaniach od samego początku uczestniczył także bardzo aktywnie Biskup Jan Mazur, który zwrócił się z prośbą do Wojewody Lubelskiego, Radomskiego, Kieleckiego i Częstochowskiego o umożliwienie organizatorom Pielgrzymki zakupu chleba w ilościach koniecznych do wyżywienia wszystkich uczestników. Nowe trudności organizatorzy Pielgrzymki napotykali od roku 1982, a to z powodu obowiązującego w Polsce stanu wojennego. W najdrobniejszych nawet sprawach, związanych z organizacją pielgrzymowania, wymagano rozlicznych zezwoleń. W ramach działań organizacyjnych, w roku 1982 i 1983 Kuria Diecezjalna wraz z Kierownictwem Pielgrzymki wystosowała pismo do Spółdzielni Pracy „Introdruk” w Siedlcach, w którym to prosiła o wydrukowanie 12 000 kart z rozkładem trasy Pielgrzymki zaznaczając, że wymieniony druk jest wolny od cenzury, na mocy ustawy z dnia 31 lipca 1981 roku. Sprawny przebieg Pielgrzymki wymagał zaangażowania wielu samochodów służbowych. Reglamentacja paliwa do samochodów skłoniła Biskupa i Kurię do wystosowania kolejnej prośby do Wojewody Siedleckiego i Bialskopodlaskiego o przydział paliwa dla samochodów towarzyszących Pielgrzymce. Odpowiedź władz była najczęściej pozytywna, chociaż ilość przydzielonego paliwa dla samochodów stanowiła tylko połowę zgłaszanych potrzeb. Ponadto, stan wojenny i umocnienie się – dzięki niemu – twz. władzy ludowej w Polsce, dały możliwość otwartego ataku ówczesnych władz na pielgrzymki piesze. Temat pielgrzymek podjęto na obradach Komisji Wspólnej Rządu PRL i Episkopatu. Swoje uwagi i odpowiedź na zarzuty władz, jako podstawę do dyskusji,przesłał również ówczesny Kierownik Pieszej Pielgrzymki Podlaskiej. 6 lipca 1984 roku, Kierownictwo otrzymało Tymczasowy ramowy regulamin pielgrzymek, opracowany na spotkaniach wspomnianej Komisji Wspólnej. Ponadto, w myśl podjętych tam uzgodnień, Wydział do Spraw Wyznań Urzędu Wojewódzkiego w Siedlcach zorganizował, w dniu 17 lipca 1984 roku, konferencję z udziałem przedstawicieli instytucji państwowych i kościelnych. Jej tematem były sprawy organizacyjne związane z IV Pieszą Pielgrzymką Podlaską na Jasną Górę oraz podpisanie Protokołu uzgodnień. Podpisany wówczas Protokół uzgodnień, zawierający 13 punktów, wraz z załącznikami, sporządzonymi przez Kierownika Pielgrzymki, zawierającymi informacje o sposobie zabezpieczenia tras i plan ochrony porządku publicznego, został przesłany do Ministerstwa Komunikacji, celem uzyskania odnośnej decyzji. Ostateczna zgoda na przeprowadzenie IV Pieszej Pielgrzymki Podlaskiej na Jasną Górę została wydana przez Departament Komunikacji Drogowej Ministerstwa Komunikacji dopiero 25 lipca 1984 roku, a potwierdzona została przez Urzędy Wojewódzkie w Siedlcach i Białej Podlaskiej w dniu 30 lipca 1984 roku. Jednak, pomimo wspomnianych uzgodnień, konieczną okazała się obrona Pielgrzymki przed szykanami i oskarżeniami ze strony ówczesnych władz administracyjnych i Resortu Bezpieczeństwa Publicznego. Oto bowiem w dniu 9 sierpnia 1984 roku, a więc w trakcie IV Pieszej Pielgrzymki Podlaskiej, Biskup Jan Mazur otrzymał od Wojewody Siedleckiego pismo pełne zarzutów i pogróżek. Zarzucano w nim, że przy przechodzeniu Pielgrzymów przez większe miejscowości eksponowane są transparenty i hasła o aluzyjnych treściach politycznych, jak i manifestowane symbole „V”, mające jednoznaczną wymowę. Pismo kończyło się prośbą Wojewody do Księdza Biskupa, aby ten wydał stosowne zalecenia, mające ograniczyć tego typu praktyki. W odpowiedzi na te zarzuty, Biskup Jan Mazur stwierdził, że po zbadaniu sprawy i po rozmowie z Kierownictwem Pielgrzymki stwierdza, iż w Pielgrzymce niesione były dwa transparenty, zawierające treść religijną i narodową. Nie było na transparentach żadnych treści przeciw ustrojowi czy przeciw porządkowi. Ponadto, stwierdzenia Wojewody są tak ogólnikowe, iż trudno wywnioskować, o jakie aluzje polityczne chodzi. Nie można bowiem zgodzić się z zarzutem, jaki postawił w trakcie Pielgrzymki jeden z funkcjonariuszy SB, że cytat z poezji Adama Mickiewicza: „Tylko pod krzyżem, tylko pod tym znakiem, Polska jest Polską, a Polak – Polakiem” – jest hasłem typu politycznego. Co zaś dotyczy pokazywania na palcach znaku „V”, to w żadnym wypadku nie było to ani powszechne, ani częste. W grupie liczącej ponad 10 000 osób trudno zauważyć pojedyncze osoby, które rzeczywiście mogły to czynić. Poza tym, kilkakrotnie gesty te zostały sprowokowane przez funkcjonariuszy SB, którzy z samochodu, lub stojąc na poboczu, pokazywali takie znaki, na co Pielgrzymi odpowiadali. Ksiądz Biskup odrzucił przy tym stwierdzenia Wojewody, że Pielgrzymka Podlaska może przyczynić się do negatywnej oceny ruchu pielgrzymkowego w Polsce. W roku 1985 podobna korespondencja dotyczyła postoju Pielgrzymów w miejscowości Włoszczowa, słynącej z obrony Krzyża. Wojewoda w piśmie do Księdza Biskupa zarzucał Pielgrzymom „tendencyjnie wydłużony odpoczynek”, w trakcie którego miała się odbyć manifestacja o charakterze politycznym. Wszystkie te zastrzeżenia i zarzuty sukcesywnie były odrzucane przez Biskupa Jana Mazura. Podobne komplikacje towarzyszyły tak zwanemu uzgadnianiu trasy Pielgrzymki. Najpierw trzeba było uzyskać dowód uzgodnienia trasy, wydawany każdorazowo przez Komendę Główną MO i dopiero ten dowód był podstawą do dalszych starań o wydanie pozwolenia na korzystanie z dróg przez Wojewódzkie Wydziały Komunikacji i Naczelników Gmin, przez teren których Pielgrzymka miała przechodzić. I w ogóle – przez następne lata zorganizowanie i przeprowadzenie Pielgrzymki możliwe było dopiero po otrzymaniu wielu szczegółowych zezwoleń i dokonaniu uzgodnień w różnych urzędach. Prośby o wydanie wymaganych zezwoleń, składane przez Kurię Diecezjalną, zawierać musiały bardzo wiele drobiazgowych informacji, dotyczących liczby uczestników, godzin przejścia, wykaz samochodów towarzyszących Pielgrzymce. A przecież to wszystko było bardzo trudne do przewidzenia na miesiąc przed wyjściem Pielgrzymki. Udostępniane w poprzednich latach przez Wojewódzki Wydział Zdrowia w Siedlcach i w Białej Podlaskiej karetki pogotowia, dla zabezpieczenia opieki zdrowotnej uczestnikom Pielgrzymki, od 1985 roku wymagały dodatkowych starań ze strony Kurii Diecezjalnej i Kierownictwa. Podobnie o paliwo do samochodów – wówczas reglamentowane – należało ubiegać się aż w Głównym Inspektoracie Gospodarki Energetycznej w Warszawie. Druk jakichkolwiek materiałów związanych z Pielgrzymką, takich jak karty uczestnictwa i informatory, wymagał szczególnych pism i próśb ze strony Kurii. Takie i inne rozliczne trudności napotykane w urzędach państwowych, związane z przygotowaniem i przeprowadzeniem Pieszej Pielgrzymki Podlaskiej na Jasną Górę, ustąpiły niemal natychmiast w 1989 roku. Weszła bowiem w życie Ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, z dnia 17 maja 1989 roku. Odtąd wszystkie sprawy w urzędach państwowych załatwiano w oparciu o tę ustawę. Pisma składane przez Kurię Diecezjalną, na przykład w sprawie uzgodnienia trasy Pielgrzymki, miała bardziej charakter informacji, niż prośby. Wystarczyło skierować je do Wojewody Siedleckiego, a nie do Ministerstwa Komunikacji. Wydział Zdrowia i Opieki Społecznej Urzędu Wojewódzkiego w Siedlcach, na prośbę Kurii, bez robienia zbędnych problemów, przydzielał karetki pogotowia do obsługi Pielgrzymów. Od tego czasu relacje wzajemne Kierownictwa Pielgrzymki i odpowiednich agend władzy, szczególnie zaś – Policji stały się bardzo życzliwe i przyjazne, i takie pozostały w kolejnych latach. Wszystkie te działania, zarówno organizacyjne, jak i duszpasterskie, zaowocowały tym, że Piesza Pielgrzymka Podlaska, pomimo pojawiania się nowych form pielgrzymowania, bardziej może nowoczesnych, zachowała rekolekcyjny, pokutny, czyli tradycyjny charakter pielgrzymowania. Możliwe to było dzięki zaangażowaniu i jednej linii działania, realizowanej zgodnie przez kolejnych Kierowników Pielgrzymki, rzetelnie i owocnie współpracujących z Przewodnikami Grup i Służbami Pielgrzymkowymi. Niebagatelną rolę odgrywało tu i odgrywa nadal nastawienie samych Pątników, którzy odpowiednio pojmowali Pielgrzymkę i także tworzyli właściwą jej atmosferę. Dzisiaj w należytym przygotowaniu do kolejnych Pielgrzymek wydatną pomocą służy Katolickie Radio Podlasie, Echo Katolickie, na falach i łamach których już na kilka miesięcy przed Pielgrzymką pojawia się wiele informacji jej dotyczących, a w trakcie jej trwania – relacje z trasy. W chwili obecnej Piesza Pielgrzymka Podlaska na Jasną Górę sukcesywnie się rozwija. Według danych z zakończenia Pielgrzymki w roku 2009, liczyła ona ok. 5000 Pątników, idących w 25. grupach, zespolonych w dwóch kolumnach marszowych. W Pielgrzymce posługiwało 70 kapłanów, 40 alumnów, 5 sióstr i braci zakonnych. O zdrowie Pątników dbało 6 lekarzy, 102 pielęgniarki, nad bezpieczeństwem Pielgrzymów czuwało 212 osób ze Służby Porządkowej, zaś oprawę muzyczną organizowało 328 osób. Ks. Adam Przywuski Pielgrzymka do Częstochowy We wrześniu 1994 roku Jasna Góra – największe sanktuarium maryjne w Polsce z cudownym obrazem Matki Bożej Częstochowskiej – uznana została za pomnik historii. Dziesięć lat wcześniej na Jasną Górę 1 sierpnia 1984 roku po raz pierwszy wyruszyła z Łomży pielgrzymka piesza licząca około tysiąca pielgrzymów. Szli w trzech grupach. Stanisław Karnacewicz (PAP) szacuje, że co roku na Jasną Górę pielgrzymuje pieszo ponad 250 tysięcy osób w ponad czterdziestu diecezjalnych i kilkudziesięciu regionalnych pielgrzymkach. Najdłuższą drogę do pokonania – 617 km – mają pielgrzymi ze Szczecina. Najliczniejszą grupą jest pielgrzymka tarnowska, w której co roku bierze udział ponad 11 tysięcy osób. Najstarsza pielgrzymka, udokumentowana w kronikach, wyruszyła we wrześniu 1626 roku z Gliwic do Częstochowy, była wyrazem wdzięczności za uratowanie miasta przed wojskami duńskimi podczas wojny trzydziestoletniej. Na Jasną Górę podążają pielgrzymki m. in.: z Katowic, Szczecina, Białegostoku, Ełku, Elbląga, Gdańska, Drohiczyna, Gniezna, Kielc, Koszalina, Krakowa, Lublina, Legnicy, Łodzi, Łomży, Opola, Pelplina, Płocka, Poznania, Przemyśla, Rzeszowa, Wrocławia, Zamościa, Zielonej Góry. (Stanisław Karnacewicz (PAP) Przed 1984 rokiem łomżanie także chętnie pielgrzymowali pieszo do ukochanej Matki, ale w grupie tzw. Brązowej z łomżyńskimi kapucynami i swoją wędrówkę rozpoczynali nie w Łomży, a w Warszawie. Tradycja wędrowania z pielgrzymką warszawską przetrwała do czasów współczesnych, mimo iż Łomża w międzyczasie doczekała się własnej pielgrzymki. Ze strony internetowej Diecezji Łomżyńskiej dowiadujemy się dalszych szczegółów z historii pieszej pielgrzymki łomżyńskiej: W drugiej pielgrzymce było już około 1500 pątników wędrujących w 6 grupach. W następnych latach pielgrzymka rozwijała się i liczyła około 2500 pątników, osiągając także lepszy poziom organizacji wewnętrznej, organizacji trasy, a także pogłębiając swój program duszpasterski. W roku 1991 z racji organizacji spotkania z Ojcem św., który odwiedził diecezję łomżyńską oraz ze względu na uczestnictwo młodzieży w katechezach przygotowujących do spotkania z Papieżem podczas Światowego Dnia Młodzieży na Jasnej Górze, piesza pielgrzymka została zawieszona. Jednak potrzeba tej formy duszpasterstwa spowodowała, że w 1992 roku po raz ósmy pielgrzymka wyruszyła z Łomży na Jasną Górę. W tym też roku z racji nowego podziału administracyjnego w Polsce, do pielgrzymki ełckiej odeszła jedna grupa, dołączyli natomiast pielgrzymi z Wyszkowa. ( 1 sierpnia 2017 roku rozpocznie się już 33. Piesza Pielgrzymka Łomżyńska na Jasną Górę. Pokona 435 km w ciągu 13 dni. Wyruszy z pięciu miejscowości: 1 sierpnia z Łomży, Zambrowa i z Ostrołęki, 2 sierpnia z Ostrowi Mazowieckiej i 3 sierpnia z Wyszkowa. 13 sierpnia pielgrzymka wejdzie na Jasną Górę. Prezentacja pielgrzymki co roku odbywa się przed wałami Jasnej Góry o godz. o godz. odprawiana jest Msza św. w kaplicy Cudownego Obrazu. Zakończenie pielgrzymki następuje 14 sierpnia po Mszy św. sprawowanej o godz. Poniżej zamieszczamy relację z łomżyńskiej pielgrzymki na Jasną Górę z 1910 roku. Pielgrzymi pieszo dotarli wprawdzie jedynie do Czerwonego Boru, bo potem jechali już pociągiem, ale za to z przygodami… Redakcja serwisu = = = = = = = = = = = Pielgrzymka łomżyńska do Częstochowy We czwartek, d 19 godz. 10 rano, po nabożeństwie w kościele Farnym. przy biciu w dzwony kościelne, z chorągwiami obrazami na czele, wyruszyła pielgrzymka nasza do Jasnej Góry na uroczystość koronacji Obrazu Częstochowskiego. Pielgrzymkę odprowadziły tłumy ludu. a miłą niespodziankę dla pątników uczyniła orkiestra naszej Straży Ogniowej, przygrywając im do miejsca, gdzie wznosi się krzyż na historycznej łączce przy szosie zambrowskiej Tu nastąpiło pożegnanie; orkiestra i część odprowadzających zawróciła z powrotem, chociaż znalazło się wielu takich, którzy poszli z pielgrzymką za Starą Łomżę a nawet do Czerwonego Boru. Pielgrzymka nasza liczyła przeszło 1200 osób i składała się mniej więcej z 700 parafian, reszta zaś przybyła z parafji okolicznych. Przewodniczył pielgrzymce, przyjąwszy na siebie wszystkie trudy i mozoły podróży, ks. wikariusz, Saturnin Rostkowski, Oprócz tego ostatniego pielgrzymce towarzyszyli ks A. Wojsz, zastępca proboszcza naszego, ks J. Brzostowski, proboszcz z Miastkowa i ks. A Mielnicki proboszcz z Drozdowa, który, wyjechawszy na drugi dzień, połączył sie z pielgrzymką w drodze. Do st. Czerwony Bór pielgrzymka piesza dotarta na godz, 2-ą . po załatwieniu formalności i o godz. 3-ej w 33 wagonach IV klasy wyruszyła w drogę. W każdym wagonie był starszy wyznaczony przez kierownika pielgrzymki i noszący znak odpowiedni, wszyscy zaś uczestnicy mieli przypięte kokardki biała-niebieskie. Po dwugodzinnym postoju w Tłuszczu w:yrusza dalej i o godz. 12-ej w nocy podróżni stanęli szczęśliwie w Warszawie. W syrenim grodzie rozpoczął się już szereg zawikłań dla pątników, a zwłaszcza dla kierownika pielgrzymki, który z wielkim trudem musiał je zwalczać. Oczekiwano iż kolej obwodowa zawiezie uczestników zaraz na dworzec wiedeński, gdy tymczasem kolei, spieszno nie było i dopiero o godz. 3 rano na usilne nalegania otrzymano pociąg, który przyjął podróżnych, lecz niebawem stanął jeszcze przed stacją Marki. Tu stała się rzecz nieoczekiwana najspokojniej w świecie w szczerym polu, zdala od budynków odczepiono od pociągu lokomotywę i pozostawiono podróżnych w stojących nieruchomo wagonach na łasce losu. Ponieważ nic nie zapowiadało prędkiego wyjścia z tej niemej sytuacji, przeto przewodnik ks. Rostkowski. pieszo dotarł do naczelnika stacji, oddalonej o 11/ 2 wiorsty od przymusowego miejsca postoju głodnych i spragnionych podróżnych i na usilne prośby otrzymał pociąg, również ich na miejsca nie dowiózł, bo stanął przy ulicy Stalowej. Zdecydowano się wiec pozostałą część drogi odbyć pieszo i o godz. 6 1/2 pielgrzymka przybyła na dworzec wiedeński. Tu dopiero chaos i zamieszanie! Podróżni rozłożyli się w alejach mając rozkaz przewoźnika by nie ruszać się z miejsca, aż do ogłoszenia wiadomości o godz. wyjazdu z Warszawy. Przy największych wysiłkach o g. 1 po północy otrzymano wiadomość, że pociąg z naszymi podróżnymi wyjedzie o 8-ej wieczorem. Na tę godzinę wszyscy zebrali się w komplecie i, wyjechawszy o 9 z Warszawy, już bez żadnych przeszkód dojechali do Częstochowy, gdzie stanęli w sobotę, o godz. 6 rano. Tu zaraz uszykowali się w pochód na czele z czteroma wymienionymi księżmi. Powiewały trzy chorągwie, z których dwie niosły panny w bieli, a jedną mężczyźni w komżach. W równych szeregach, z pieśnią na ustach, dotarli do statui powitalnej, u podnóża której pielgrzymkę naszą spotkał paulin, ks. Romuald Dziemiadowicz, pochodzący z Łomży. W serdecznem przemówieniu, zwróconem do pątników, zaznaczył, iż pielgrzymka sprawia mu radość niezwykłą i że jeszcze nigdy Łomża nie wysłała tak licznej rzeszy dla oddania hołdu Królowej Polski. Wielce rozrzewnioną powitaniem tem pielgrzymkę wziął ks. Romuald już pod swą opiekę. Wprowadził ją zaraz do kaplicy, gdzie, dzięki jego staraniom, ks A. Wojsz i ks J, Brzostowski na intencję podróżnych naszych odprawili msze św. Po wyjściu z kościoła na znak chorągwi, zebrali się wszyscy wokół ks. Rostkowskiego, który zaprowadził podróżnych i wskazał miejsce noclegu, wyszukane przez parę osób, które wyruszyły na parę dni przedtem. Były to dwie duże góry, jedna nad mieszkaniami, druga zaś nad zabudowaniami podwórzowemi. Dla reszty usłano słomę na podwórzu domu pod gcłem niebem. Nocleg taki kosztował po 14 groszy od osoby i była to podobno cena umiarkowana, bo gdzie indziej umiano brać więcej. Miejsce to znajdowało się o jedną wiorstę od klasztoru. W dzień koronacji, w niedziele, 22 maja, już o godz. 3 rano pielgrzymka nasza ruszyła dla zajęcia miejsca, z którego mogła by dobrze widzieć odbywającą się uroczystość i to się jej w zupełności udało. Miejsce było nad wszelki wyraz dobrze obrane. Nocleg z niedzieli na poniedziałek odbył się w tem sanem miejscu. W poniedziałek o godz 12-ej wyruszyła pielgrzymka do wszystkich kościołów jasnogórskich, a o godz. 4-ej wprowadzona była przez przewodnika do kinematografu, gdzie ilustrowana była „Golgota”. O godz. 7-ej udano się znowu po raz trzeci na nacleg, ale już za opłatą po 6 groszy od osoby We wtorek, o godz. 6 rano pielgrzymka wysłuchała mszy św., odprawionej w kaplicy Matki Boskiej przez przewodnika, ks. Rostkowskiego, na intencję szczęśliwego powrotu. O godz. 9 ej oglądano skarbiec pod przewodnictwem paulina, ks. Romualda, który przywilej ten dla naszej pielgrzymki wyrobił, pomimo, że innych kompanji do skarbca nie wpuszczano O godz. 1 – ej zebrali się wszyscy pod wałami w umówionem miejscu, gdzie zdjęto z pielgrzymki grupę fotograficzną W parę chwil później o Romuald po raz ostatni wprowadził pielgrzymkę do kościoła, pobłogosławił ją, poczem wszyscy z rozrzewnieniem odśpiewali ,,Pod Twoją obronę”, O godz. 3-ej ruszono na pociąg. W powrotnej drodze zjawiły się również niemałe trudności i powikłania, które jednak przewodnik przezwyciężyć zdołał. Znów zawiodła kolej obwodowa, znów podróżni stanęli wobec perspektywy 6-o godzinnego postoju, ale nie czekając już wcale, poszli pieszo. Na dworcu poszło już jakoś łatwo. Wyjechano z Warszawy o godz. 11 t-ej rano we środę. W Tłuszczu czekano 4 godziny i doznano tej niewygody, że pielgrzymka musiała się przesiadać. W końcu do Czerwonego Boru dotarto na godz. 121/2 w nocy ze środy na czwartek. Na powitanie pielgrzymki wyjechał z Łomży do Czerwonego Boru ks. A, Wojsz oraz parę osób z miasta, na 4-ej zaś wiorście szosy zambrowskiej za Starą Łomżą oczekiwało na pielgrzymkę bractwo ze światłem i chorągwiami oraz tłum ludzi Podróżni nasi, kurzem pokryci, pomimo przeniesionych niewygód i utrapień, wyglądali czerstwo i zdrowo. Usposobieni byli wybornie. Żadnych absolutnie wypadków nie było. Najgorzej może wyszedł przewodnik pielgrzymki, ks. Rostkowski. na którego twarzy malowało się okropne znużenie po szeregu niedospanych nocy i trudach, związanych z kierownictwem i przejazdem 1200 osób, za które wziął odpowiedzialność na siebie. Zachrypnięty, słaniał się prawie na zbolałych nogach, z trudem odpowiadając na liczne zapytania, skierowywane do niego. Na stacji oczekiwało na pielgrzymkę naszą parę dziesiątków wozów. Rychło więc te wozy zajęto, większa jednak cześć podróżnych poszła piechotą. Po przybycia do Łomży pielgrzymka udała się do kościoła Farnego, gdzie nastąpiło pożegnanie przewodnika z pielgrzymką. Była godz 4 rano. Wkrótce na wszystkich szlakach zamiejskich ukazały się grupy pątników. wracających pod strzechy swoje, ze wspomnieniami chwili przeżytych. Wspólna Praca. Łomża dnia 4 Czerwca 1910 roku. Nr 10 str. 7,8. 1512 Ogólnie 4 Dziś 44. Lubelska Piesza Pielgrzymka na Jasną Górę po pandemii wraca do tradycyjnej formy i wyruszy w tym roku 3 sierpnia. Jak informują organizatorzy pątnikom będzie towarzyszyć hasło „Drogowskazy wiary”.W tym roku pielgrzymi będą szli w dwóch kolumnach, trasą przez Bełżyce, gdzie podzielą się na dwie kolumny i pójdą przez Urzędów i Opole Lubelskie. Spotykają się na Świętym Krzyżu, skąd już tradycyjnie do Częstochowy pielgrzymować będą w jednej Lubelska Pielgrzymka jak dawniej, ale ze zmianamiZapisy w parafiach trwają do 25 lipca. Od 26 lipca zapisy będą prowadzone w sekretariacie przed lubelską Archikatedrą, codziennie do wyjścia pielgrzymki. Ci, którzy nie mogą osobiście pielgrzymować, mogą składać intencje w funduszu „Idę z Tobą”.Szczegóły na stronie LeW / opr. PrzeGFot. archiwum Piesza pielgrzymka z Bielska-Białej do Częstochowy wyruszyła we wtorek 6 sierpnia Łukasz KlimaniecPielgrzymka z Bielska-Białej idzie do Częstochowy. Ponad 900 osób wyruszyło we wtorek 6 sierpnia w trasę 28. Pieszej Pielgrzymki Diecezji Bielsko-Żywieckiej na Jasną Górę. Pątnicy w Częstochowie pojawią się w niedzielę 11 pielgrzymka z Bielska-Białej do Częstochowy wyruszyła we wtorek 6 sierpnia z Hałcnowa. Uczestnicy od mogli pakować swoje bagaże do pojazdów transportowych, a o wzięli udział w mszy, którą sprawował bp Piotr Greger, biskup pomocniczy diecezji ZDJĘCIAW trasę 28. Pieszej Pielgrzymki Diecezji Bielsko-Żywieckiej na Jasną Górę wyruszało ok. 940 Dlaczego idę na pielgrzymkę? Chcę żeby, moje życie było lepsze, chcę też pomodlić się za moich najbliższych. Mam kilka intencji, które niosę do Matki Bożej. A przy okazji chcę odpocząć przebywając z Bogiem, z przyjaciółmi i życzliwymi ludźmi, bo takich na pielgrzymce się spotyka – mówiła Iza z przegapcieBielizna erotyczna z Zabrza robi furorę na świecie ZOBACZCIEUwaga na te produkty. GIS wycofał je ze sprzedażyBurza na Śląsku i w Zagłębiu: Straty są ogromneNajbogatsze miasta woj. śląskiego. Sprawdź, gdzie mieszkaszGórnik Zabrze - Zagłębie Lubin: Kibice pobili rekord ZDJĘCIANajdroższe domy w województwie śląskim TOP 20. Poznaj cenyPielgrzymi wyruszyli w 9 grupach kierowani przez pilotów pielgrzymki, którzy są odpowiedzialni za sterowanie ruchem i bezpieczeństwo na drodze. Na czele grupy 1, tej z tabliczką „Bielsko-Biała”, znaleźli się Rafał i Klaudia Chrzanowie z Bielska-Białej z Żona idzie po raz 28, a ja trzeci raz – mówił Rafał. – Pielgrzymujemy z dziećmi, dlatego idziemy na samym początku. To rekolekcje w drodze, oderwanie od codziennej rzeczywistości, spojrzenie na drugiego człowieka, odnalezienie w nim bliźniego. Czy to trudne, żeby iść? Wcale nie, wystarczy podjąć decyzję i iść w drogę. Naprawdę niewiele trzeba – przyznała Klaudia. Pielgrzymka Diecezji Bielsko-Żywieckiej 2019 idzie do Często... Przez sześć dni uczestnicy 28. Pieszej Pielgrzymki Diecezji Bielsko-Żywieckiej na Jasną Górę pokonają 133 kilometry, by w niedzielę 11 sierpnia około wraz z pielgrzymkami z Andrychowa, Cieszyna, Czechowic-Dziedzic i Oświęcimia wejść na Aleje Najświętszej Maryi Panny w koniecznieTOP 11 najbardziej wkurzających zachowań na plażySchroniska w Beskidach: które karmi najlepiej?Lipcowy horoskop wróżki Yasminy. Gorący, letni czasBikini Nightskating Tychy: setki rolkarzy na ulicach Rammstein na Stadionie Śląskim. Giganci z Niemiec dali czaduPolecane ofertyMateriały promocyjne partnera Lubelska Piesza Pielgrzymka na Jasną Górę. Pątnicy coraz bliżej celu wędrówki (ZDJĘCIA) Czwartek (10 sierpnia) rozpoczął się dla lubelskich pielgrzymów od deszczu i piorunów. Większość pątników wędruje już od ośmiu dni. Zobaczcie zdjęcia ze szlaku. 10 sierpnia 2017, 15:13 Lubelska Piesza Pielgrzymka zmierza na Jasną Górę. Zobacz ZDJĘCIA We wtorek pielgrzymi z naszego regionu dotarli na Św. Krzyż. Zobacz, jak mijały im poprzednie dni. 9 sierpnia 2017, 11:24 Lubelska pielgrzymka do Częstochowy: Postój i Msza w Daleszycach (ZDJĘCIA) We wtorek lubelscy pielgrzymi idący do Częstochowy zatrzymali się w Daleszycach, gdzie odbyła się msza święta. 9 sierpnia 2016, 14:43 Lubelska Pielgrzymka do Częstochowy 2015 przeszła do historii (ZDJĘCIA) Nie przeszkadzał upał, ustąpiły bóle, mało kto pamiętał o bąblach czy odciskach. W piątek pielgrzymi z naszego regionu dotarli do Częstochowy. Witał ich 14 sierpnia 2015, 23:52 Lubelska Pielgrzymka do Częstochowy 2015 na ostatniej prostej (ZDJĘCIA) Pielgrzymi są coraz bliżej celu swej wyprawy. Zmęczenie i różne dolegliwości coraz mocniej dają im się we znaki. 13 sierpnia 2015, 13:58 Pielgrzymka Lublin-Częstochowa w drodze. Zobacz ZDJĘCIA Pielgrzymka Lublin-Częstochowa trwa. Pątnicy dotrą na Jasną Górę w środę, 14 sierpnia. Zobaczcie zdjęcia z wtorku - eucharystia w Przyrowie, wejście na Mszę św.... 13 sierpnia 2013, 19:02 NOWE Utrudnienia w ruchu w woj. lubelskim Lista aktualnych remontów dróg i innych zdarzeń Gdzie w województwie lubelskim należy spodziewać się dzisiaj ( utrudnień? Roboty drogowe: droga 19, węzeł Strzeszkowice (326. km na odc. 1 km) jezdnia... 1 sierpnia 2022, 16:12 NOWE Kobiety w powstaniu warszawskim. Tak zasłużyły się polskie działaczki niepodległościowe Kobiety odgrywały ważną rolę podczas działań w sierpniu 1944 roku. Niektóre z nich, jak Wanda Traczyk-Stawska, związały się z powstańcami w życiu prywatnym, a... 1 sierpnia 2022, 16:03 NOWE Zioła na potencję i libido dla kobiet i mężczyzn – te rośliny pozwolą ci zachować sprawność seksualną i wzmocnią ochotę na seks Zioła na potencję i libido pomogą zwiększyć sprawność seksualną oraz poprawią satysfakcję z życia erotycznego. Sięgać po nie mogą nie tylko osoby starsze, u... 1 sierpnia 2022, 16:00 NOWE Horoskop dzienny na (jutro, wtorek). Które znaki zodiaku powinny zostać w domu? Przeczytaj horoskop na wtorek dla wszystkich znaków zodiaku. Co dla Twoich znajomych przygotowały gwiazdy na jutro? Upewnij się, co zgodnie z horoskopem może... 1 sierpnia 2022, 16:00 NOWE Gdzie na rafting w Polsce? Czy to bezpieczna zabawa? Podpowiadamy, które miejsca nadają się na rafting i jak wybrać poziom trudności Rafting stale zyskuje na popularności i dziś to jedna z ulubionych atrakcji na świeżym powietrzu, z której chętnie korzystają wszyscy entuzjaści aktywnego... 1 sierpnia 2022, 15:59 mat. infor. Najnowsza kampania Sprandi „Take a Breath” jest … o Tobie! O tym jak się czujesz. O tym, że masz prawo zatrzymać się na chwilę, wziąć głęboki oddech i zrelaksować się w gronie przyjaciół na świeżym powietrzu. Najlepiej... 1 sierpnia 2022, 15:55 Czy będzie niedziela handlowa? Czy sklepy będą otwarte? Niedziela handlowa - kiedy wypada? Czy będzie niedziela handlowa? W kalendarzu mamy coraz mniej dni oznaczonych jako niedziele handlowe. W większość... 1 sierpnia 2022, 15:53 Co na śmierdzące stopy? Zobacz, jak zlikwidować przykry zapach stóp. Te sposoby pomogą zwalczyć skutki pocenia się nóg i zadbać o świeżość Stopy to jedno z miejsc na ciele, gdzie występuje najwięcej gruczołów potowych. Gdy dodać do tego chodzenie w zakrytych butach przez większą część roku, częstym... 1 sierpnia 2022, 15:51 Zajęcia dodatkowe muzyczne, plastyczne czy sportowe? Sprawdź, które można wybrać dla najmłodszych Zastanawiasz się, jakie zajęcia dodatkowe będą dobre dla swojego dziecka? Wszystko zależy od tego, czym interesuje się twoja pociecha i chciałaby mieć pasje.... 1 sierpnia 2022, 15:51 Strój kąpielowy, okularki do pływania oraz czepek na basen dla dziecka Twoje dziecko ma mieć zajęcia WF na basenie? Niezbędne będą: strój kąpielowy dla dziewczynki lub kąpielówki na basen dla chłopca, okularki do pływania dla... 1 sierpnia 2022, 15:50 Rok szkolny 2022/2023 - terminy egzaminów, zakończenia roku szkolnego, ferii, przerw świątecznych Kalendarz na rok szkolny 2022/2023 jest już oficjalny. Znamy nie tylko daty ferii zimowych, ale także ferii świątecznych, rozpoczęcia i zakończenia roku... 1 sierpnia 2022, 15:50 Terminy ferii zimowych 2023. Jak wypadają ferie w roku szkolnym 2022/2023? Kiedy wypadają ferie zimowe 2023? Które województwa będą mogły wypoczywać razem? Sprawdź terminy ferii zimowych na rok szkolny 2022/2023 i już teraz zaplanuj... 1 sierpnia 2022, 15:50 Elektroniczne gadżety dla ucznia. Co będzie przydatne oraz praktyczne w szkole i domu? Elektroniczne gadżety dla ucznia mogą być bardzo przydatne podczas nauki w szkole i w domu. Tylko jakie produkty będą odpowiednie dla dzieci? Warto zwrócić... 1 sierpnia 2022, 15:50 Przybory szkolne - jak przygotować wyprawkę dla dziecka? Jakie przybory szkolne przydadzą się twojemu dziecku? W przygotowywaniu wyprawki szkolnej dla dziecka można się pogubić. Potrzebne są podręczniki, zeszyty,... 1 sierpnia 2022, 15:50 Lepsze nowe czy używane podręczniki szkolne? Które kupić dziecku do szkoły? Przed rozpoczęciem roku szkolnego pojawia się wiele tematów związanych z kompletowaniem i zakupem wyprawki dla dziecka do szkoły. Główny z nich to często... 1 sierpnia 2022, 15:50 Podręczniki szkolne to podstawa szkolnej wyprawki. Gdzie je kupisz tanio? Skompletowanie szkolnej wyprawki to dla rodzica nie lada wyzwanie. Jednymi z najważniejszych elementów wyprawki są podręczniki szkolne. Podręczniki towarzyszą... 1 sierpnia 2022, 15:50

pielgrzymka z białej podlaskiej do częstochowy